Οι τόνοι στα αρχαία ελληνικά είναι τρεις:
η οξεία ( ´ ) (θόλος)
η βαρεία ( ` ) (λαὸς)
η περισπωμένη ( ῀ ) (τιμῶ)
ΠΟΤΕ ΒΑΖΟΥΜΕ ΟΞΕΙΑ
1.Οξεία παίρνει πάντα η προπαραλήγουσα, π.χ. ἄν-θρω-πος
2Οξεία παίρνουν πάντα τα φωνήεντα ό και έ, π.χ. λόγος, νέος
3. Οξεία παίρνει η παραλήγουσα όταν:
η παραλήγουσα είναι μακρά
και η λήγουσα είναι μακρά , π.χ
κήπων
ΠΟΤΕ ΒΑΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ
1. Περισπωμένη βάζουμε στην παραλήγουσα όταν:
η παραλήγουσα είναι μακρά
και η λήγουσα είναι βραχεία
κῆ πος
2. Περισπωμένη βάζουμε στη μακροκατάληκτη λήγουσα της γενικής και της δοτικής τοῦ ποιητοῦ, τῷ ποιητῇ, τῶν ποιητῶν, τοῖς ποιηταῖς
3. Περισπωμένη βάζουμε στη λήγουσα που προέρχεται από συναίρεση
π.χ. τιμάω τιμῶ
ΑΣΚΗΣΟΥΛΕΣ
