Ο Τιτανικός ήταν ένα βρετανικό υπερωκεάνιο επιβατηγό πλοίο. Ο Τιτανικός ήταν στην εποχή του κυριολεκτικά ένα θαύμα της ναυπηγικής.
Παρά το γεγονός ότι θεωρούταν αβύθιστο, ο Τιτανικός βυθίστηκε στο παρθενικό του ταξίδι τις 15 Απριλίου 1912 όταν συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στον Ατλαντικό Ωκεανό . Εξαιτίας της σύγκρουσης πέθαναν 1.502 άνθρωποι, ενώ 705 διασώθηκαν. Το ατύχημα θεωρείται μια από τις χειρότερες ναυτικές τραγωδίες σε καιρό ειρήνης.
Ο Τιτανικός έσπασε στα δύο, ακριβώς μπροστά από το τρίτο φουγάρο, με μια ρωγμή που κατευθυνόταν προς την πρύμνη. Το πρωραίο τμήμα άρχισε να βυθίζεται. Όταν η πλώρη είχε πια χαθεί, η πρύμνη-που ακόμη επέπλεε, χωρίς καμιά άλλη ζημιά, εκτός από το σπασμένο άκρο της-κάθισε για λίγο στη επιφάνεια. Όμως ήταν πια πολύ αργά. Μέσα σε λίγα λεπτά, η πρύμνη πλημμύρισε και βγήκε όρθια στον αέρα. Παρέμεινε σ’ αυτή την κατακόρυφη θέση για ένα περίπου λεπτό. Ύστερα βυθίστηκε αργά στο νερό.
Όπως θυμάται ένας επιζών που παρακολούθησε από μια σωσίβια λέμβο: «Με μια περιστροφή, η πρύμνη γύρισε προς εμάς το πίσω μέρος της, κρύβοντας το κατάστρωμα από τα μάτια μας σαν να ήθελε να μας προστατέψει από το μακάβριο θέαμα».
Το πρωραίο τμήμα βούλιαξε μαλακά κατεβαίνοντας προς το βυθό κυματιστά, σαν πλατανόφυλλο. Αντίθετα, η πρύμνη στριφογύρισε πολλές φορές καθώς βυθιζόταν, εξαιτίας των αλλαγών στις υδροστατικές πιέσεις και του νερού που χιμούσε με ορμή στο εσωτερικό της. Μαζί με την πρύμνη, κατρακυλούσαν προς τα κάτω τεράστιοι λέβητες, χρηματοκιβώτια, γερανοί φορτίου και άλλα βαριά αντικείμενα που σκορπίστηκαν γύρω της στον πυθμένα. Φτάνοντας στο βυθό, η πλώρη καρφώθηκε με κάποια κλίση και σύρθηκε στο λασπώδη βούρκο, σα να προσγειωνόταν.
Η πρόσκρουση της πρύμνης, ήταν πιο καταστροφική όταν έσκασε στο βυθό 15 περίπου μέτρα μέσα στη λάσπη,. Με λίγα λόγια, η πλώρη προσγειώθηκε ενώ η πρύμνη καταστράφηκε.
