O Μπάστερ Κίτον κατάφερε, μέσα σε μία βασικά δεκαετία (1917-1927), να δώσει μερικές από τις πιο πρωτότυπες, και αριστουργηματικές, κωμωδίες της βουβής περιόδου, κωμωδίες που τον τοποθετούν τουλάχιστον στο ίδιο επίπεδο μ' εκείνες του Τσάπλιν.
Αντίθετα με τον «φτωχό ανθρωπάκο» του Σαρλό, ο Κίτον εκπροσωπούσε έναν ελκυστικό, μοναχικό νέο, που αντιμετώπιζε όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες με τόλμη, με το κεφάλι πάντα όρθιο, έτοιμος να προχωρήσει ακάθεκτος, για ν' αντιμετωπίσει τους πιο επικίνδυνους και πιο ισχυρούς απ' αυτόν εχθρούς, μ' ένα «ανέκφραστο», «πέτρινο», , πρόσωπο, που πίσω του έκρυβε όλα τα ανθρώπινα αισθήματα - απελπισία, απορία, ευαισθησία.
Αντίθετα με τον «φτωχό ανθρωπάκο» του Σαρλό, ο Κίτον εκπροσωπούσε έναν ελκυστικό, μοναχικό νέο, που αντιμετώπιζε όλα τα εμπόδια και τις δυσκολίες με τόλμη, με το κεφάλι πάντα όρθιο, έτοιμος να προχωρήσει ακάθεκτος, για ν' αντιμετωπίσει τους πιο επικίνδυνους και πιο ισχυρούς απ' αυτόν εχθρούς, μ' ένα «ανέκφραστο», «πέτρινο», , πρόσωπο, που πίσω του έκρυβε όλα τα ανθρώπινα αισθήματα - απελπισία, απορία, ευαισθησία.
