Ο Δημήτριος και η Αρτεμισία Πασχαλάκη , Μαρμαρινοί στην καταγωγή έφυγαν από την Παλιά Πατρίδα πριν ακόμα από τη Μικρασιατική καταστροφή και πήγαν στο Σαρλότε της Βόρειας Καρολίνας στην Αμερική . Ήταν δυο φλογεροί πατριώτες ,δραστήριοι και πολύ ικανοί και οι δύο .Ο Δημήτριος Πασχαλάκης εκτός από τις επιχειρήσεις που είχε στο Σαρλότε , διετέλεσε αρκετές φορές πρόεδρος της Ελληνορθόδοξου κοινότητος και ήταν αυτός ο οποίος με τη μεγάλη του προσπάθεια κατόρθωσε και έκτισαν το Ελληνικό Πνευματικό Κέντρο του Σαρλότε ως επίσης και ο μητροπολιτικός ναός της πόλης αυτής .
Ποτέ δε ξέχασαν την Παλιά Πατρίδα , την καινούρια δεν την γνώρισαν ποτά .Η Αρτεμισία Πασχαλάκη , μια φλογερή πατριώτισσα , βοηθούσε ακούραστα το σύζυγό της στα έργα τα κοινωνικά που είχε αναλάβει . Κάποτε το 1949 σε μια εφημερίδα που εκδιδόταν τότε με την επωνυμία <<ΜΑΡΜΑΡΙΝΑ ΝΕΑ >> ο αείμνηστος πνευματικός Θεοφάνης Θεοφανίδης ,που είχε επισκεφτεί τη γενέτειρά του τον Παλιό Μαρμαρά , είχε γράψει πώς την είδε τη χρονιά που πήγε , τις ομορφιές, το τι αφήσανε και διαβάζοντας αυτά η Αρτεμισία Πασχαλάκη συγκινήθηκε τόσο πολύ που σκέφτηκε να γράψει ένα ποίημα και να το χαρίσει στη γενέτειρά της . Το ποίημα λέγεται << Ο Μαρμαράς προς τις θυγατέρες της>> .Η αγάπη της δε στάθηκε μόνο στο ποίημα αυτό .Όταν έμαθε ότι οι Μαρμαρινοί ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη Χαλκιδική και έκτισαν το Νέο Μαρμαρά , πάντα έστελναν χρήματα για να βοηθήσουν αυτούς που δεν είχαν για να ανταποκριθούν στα έξοδα της ζωής τους .Πριν πεθάνει , σκέφτηκαν να στείλουν ένα μεγάλο ποσό για να γίνει κάποιο κοινωνικό έργο .
Το 1985 τελείωσε το Πασχαλάκειο πνευματικό πολιτιστικό κέντρο . Στη θέση αυτή , πριν από το Πασχαλάκειο ήταν το πρώτο κοινοτικό κατάστημα , που τα χρόνια τα δύσκολα ήταν και σχολείο .
