Η γιαγιά μου η Πελαγία θυμάται :
Το παλιό μας χωριό ήταν πολύ ωραίο . Τα σπίτια ήταν όμορφα , το σχολείο μεγάλο και πέτρινο και η εκκλησία ευρύχωρη .΄
Όταν ήρθε η διαταγή να φύγουν οι Μαρμαρινοί πήραν μαζί τους ένα μπόγο , τις εικόνες από την εκκλησία , την κολυμπήθρα και τον Επιτάφιο . Από το χωριό τους πήρε ένα μεγάλο βαπόρι και έφτασαν σε ένα μεγάλο βουνό . Ο κόσμος πέθαινε από την ελονοσία . Στο νέο τόπο για να ζήσουν στήσαν τσαντίρια , αλλά με τον καιρό έφτιαξαν σπίτια .
Στον παλιό Μαρμαρά οι Μαρμαρινοί από τότε πήγαν μερικές φορές αλλά δεν τον αναγνώρισαν. Τα σπίτια ήταν κατεστραμένα .
Βαγγέλης
Ο μπαμπάς της Αναστασίας θυμάται :
Η πόλη μου στην Κύπρο λεγόταν Μόρφου . Ήταν πολύ ωραία . Είχα μια πολύ όμορφη εκκλησία απέναντι από το σχολείο , τον Άγιο Μάμα.Πίσω από αυτά ήταν το γήπεδο και πιο πέρα ήταν το ποτάμι με την γέφυρα .
Το σπίτι μου ήταν στην άλλη πλευρά της πόλης κοντά στους κήπους .
Όταν έγινε η εισβολή είδα τον πόλεμο από κοντά , άκουσα τα κανόνια και αντίκρισα πολλούς σκοτωμένους .Είδα και ένα τούρκικο αεροπλάνο να πέφτει .
Όταν ήρθαμε πρόσφυγες στην Ελλάδα το 1974 εγκατασταθήκαμε στον Ν.Μαρμαρά μιας κι από αυτά τα μέρη ήταν ο πατέρας μου .( Παρθενώνα)
Τότε πήγαινα δευτέρα Δημοτικού .Τότε το χωριό ήταν πιο μικρό και είχε χωματόδρομους .
Μετά από 33 χρόνια πήγα πίσω στην Κύπρο .Η Μ'όρφου είχε καταντήσει ένα τουρκοχώρι .Στο σπίτι ζει τώρα μια Τουρκάλα τραγουδίστρια .Τουλάχιστον με καλοδέχτηκε .Όμως όταν πήγα εκεί αισθανόμουμ σαν να πήγα επίσκεψη σε ένα ξένο σπίτι. Πιο πολύ στεναχωρέθηκα όταν πήγα στην εκκλησία του Αγίου Μάμα .
( Ήταν η μόνη εκκλησία που άφησαν οι Τούρκοι και δεν την έκαναν τζαμί )
Αναστασία
Το παλιό μας χωριό ήταν πολύ ωραίο . Τα σπίτια ήταν όμορφα , το σχολείο μεγάλο και πέτρινο και η εκκλησία ευρύχωρη .΄
Όταν ήρθε η διαταγή να φύγουν οι Μαρμαρινοί πήραν μαζί τους ένα μπόγο , τις εικόνες από την εκκλησία , την κολυμπήθρα και τον Επιτάφιο . Από το χωριό τους πήρε ένα μεγάλο βαπόρι και έφτασαν σε ένα μεγάλο βουνό . Ο κόσμος πέθαινε από την ελονοσία . Στο νέο τόπο για να ζήσουν στήσαν τσαντίρια , αλλά με τον καιρό έφτιαξαν σπίτια .
Στον παλιό Μαρμαρά οι Μαρμαρινοί από τότε πήγαν μερικές φορές αλλά δεν τον αναγνώρισαν. Τα σπίτια ήταν κατεστραμένα .
Βαγγέλης
Ο μπαμπάς της Αναστασίας θυμάται :
Η πόλη μου στην Κύπρο λεγόταν Μόρφου . Ήταν πολύ ωραία . Είχα μια πολύ όμορφη εκκλησία απέναντι από το σχολείο , τον Άγιο Μάμα.Πίσω από αυτά ήταν το γήπεδο και πιο πέρα ήταν το ποτάμι με την γέφυρα .
Το σπίτι μου ήταν στην άλλη πλευρά της πόλης κοντά στους κήπους .
Όταν έγινε η εισβολή είδα τον πόλεμο από κοντά , άκουσα τα κανόνια και αντίκρισα πολλούς σκοτωμένους .Είδα και ένα τούρκικο αεροπλάνο να πέφτει .
Όταν ήρθαμε πρόσφυγες στην Ελλάδα το 1974 εγκατασταθήκαμε στον Ν.Μαρμαρά μιας κι από αυτά τα μέρη ήταν ο πατέρας μου .( Παρθενώνα)
Τότε πήγαινα δευτέρα Δημοτικού .Τότε το χωριό ήταν πιο μικρό και είχε χωματόδρομους .
Μετά από 33 χρόνια πήγα πίσω στην Κύπρο .Η Μ'όρφου είχε καταντήσει ένα τουρκοχώρι .Στο σπίτι ζει τώρα μια Τουρκάλα τραγουδίστρια .Τουλάχιστον με καλοδέχτηκε .Όμως όταν πήγα εκεί αισθανόμουμ σαν να πήγα επίσκεψη σε ένα ξένο σπίτι. Πιο πολύ στεναχωρέθηκα όταν πήγα στην εκκλησία του Αγίου Μάμα .
( Ήταν η μόνη εκκλησία που άφησαν οι Τούρκοι και δεν την έκαναν τζαμί )
Αναστασία
