| οξύτονα) |
(παροξύτονα)
|
(προπαροξύτονα)
| |
τό
τοῦ
τῷ
τὸ
ὦ
|
φυτ-ὸν
φυτ-οῦ
φυτ-ῷ
φυτ-ὸν
φυτ-ὸν
|
δῶρ-ον
δώρ-ου
δώρ-ῳ
δῶρ-ον
δῶρ-ον
|
μυστήρι-ον
μυστηρί-ου
μυστηρί-ῳ
μυστήρι-ον
μυστήρι-ον
|
τά
τῶν
τοῖς
τά
ὦ
|
φυτ-ά
φυτ-ῶν
φυτ-οῖς
φυτ-ά
φυτ-ά
|
δῶρ-α
δώρ-ων
δώρ-οις
δῶρ-α
δῶρ-α
|
μυστήρι-α
μυστηρί-ων
μυστηρί-οις
μυστήρι-α
μυστήρι-α
|
Η κατάληξη -α των ουδετέρων είναι βραχύχρονη.
Τα οξύτονα (αυτά που τονίζονται στη λήγουσα) και τα παροξύτονα (αυτά που
τονίζονται στην παραλήγουσα) διατηρούν τον τόνο τους σε όλες τις
πτώσεις στην ίδια συλλαβή,
Τα προπαροξύτονα (αυτά που τονίζονται στην προπαραλήγουσα) στη γενική
και δοτική του ενικού και πληθυντικού κατεβάζουν τον τόνο στην
παραλήγουσα
ΑΣΚΗΣΟΥΛΑ
