ΜΗΤΕΡΑ , ΜΑΝΑ , ΜΑΜΑ

“Mάνα! Δε βρίσκεται λέξη καμία να ‘χει στον ήχο της τόση αρμονία”

Ο γιος γράφει για τη μητέρα…

Πήρα την πρώτη την πνοή
απ΄το δικό σου το φιλί
κι άρχισα ν΄αναπνέω.

Μου  κράτησες το χέρι  απαλά
και μου ‘δειξες να περπατώ
κι εγώ τους δρόμους πήρα.
Μετά χτυπούσα κι έκλαιγα
κι ήσουν εκεί
χάδι, χαμόγελο, παρηγοριά
και το κουράγιο ένιωσα.

Να συλλαβίζω μ΄έμαθες
δίχως φωνές, με υπομονή.
Τώρα βιβλία γράφω.

Σε ταξίδια ονειρικά,
πολύχρωμα, φανταστικά,
με παραμύθια μ΄ έβαλες.
Και ταξιδεύω ακόμα.
Κι έγινε όμορφη η ζωή.

Και η κουζίνα σου
κόσμος μαγικός
χρωματιστοί ατμοί
βάζα μ΄αρώματα και χρώματα.
Τώρα με τους δικούς μου
τους ατμούς παλεύω.
Σ΄αγκάλιασα
σε φίλησα
σου’ πα “χρόνια πολλά”
κι είχα το ίδιο χάδι.
Σ΄ευχαριστώ.
Σ΄ευχαριστώ γι΄αυτό που έγινα.